Robert Long - Liefste mijn Liefste 1974

Liefste, mijn liefste, hoe kun je nu denken Dat ik niet eerlijk meer ben of ontrouw Als ik m'n lichaam aan anderen wil schenken
Zegt dat nog niet dat ik niet van je hou Vanaf m'n jeugd heb ik altijd gevlinderd 'k Heb vaak m'n bed gedeeld, soms wel met drie Zo is m'n leven, 't heeft niemand gehinderd 't Ging om de liefde en niet om met wie Elke verhouding kent tijden vol rozen Maar ook periodes die herfstachtig zijn Dat wij elkaar destijds hebben gekozen Zegt niet dat we nu elkaars eigendom zijn Vergeet de moraal van je moeder en vader 't Was goed bedoeld, maar 't verrijkte je niet Zie toch je hart als een heel grote ader Die, als je dat wilt, plaats aan tientallen biedt 'k Heb steeds geweten, al leerde ik anders Dat heel veel mensen tekort is gedaan Enkel door 't feit dat ze zomaar elkanders bezit werden Door het stadhuis in te gaan Tracht eens te kijken naar 't bos door de bomen En wees maar niet bang voor een vriendelijk woord Kijk onbevangen naar dingen die komen En zorg dat je nooit je gevoelens vermoordt Daarom, m'n liefste, je blijft in m'n leven Als je dat wilt steeds een rustgevend punt Meer dan m'n vriendschap kan ik je niet geven Vang me niet, hang me niet; als je dat kunt